(تخم گذاری روی لایەهایی از شعر "آب را گل نکنیم" از سهراب سپهری):عدنان هنرور:
کلید را گم نکنیم
در فرودست انگار، خفاشی می‌نوشد خون
یا که در بیشەای دور، کرکسی پر می‌شوید.
یا در زندانی، کوزه‌یی پر می‌گردد.
کلید را گم نکنیم،
شاید این کلید روان شود در بابی، یا که شود چوبەی اعدامی.
دست درویشی شاید، نان خشکیده طلب کند از روحانی.
جلادی آید لب دار،
برادران بالادست، چه جفایی دارند!
اختلاس‌هاشان جوشان، گاوهاشان با شاخ و دم باد!
من ندیدم کاخشان،
بی‌گمان پای دارهایشان خون و اشک جاریست.
...
بی‌گمان در ده بالادست، چینه‌ها کوتاه است.
مردمش می‌دانند، که شقایق چه گلی است.
بی‌گمان آن‌جا آبی، آبی است.
غنچه‌یی می‌شکفد، اهل ده باخبرند.
چه دهی باید باشد!
کوچه باغش پر موسیقی باد!
مردمان سر رود، آب را می‌فهمند.
گل نکردندش، ما نیز
آب را گل نکنیم.
....................
تقدیم به دولت تدبیر و امید #حسن_روحانی که منفذ شمار اعدامیان و فشار و سرکوب و گرانی و تورم و اختلاس را با شاه کلید #ولایت_فقیه گشادتر کرد.
