تەشقەڵه بکەن به مردن یان مردن بکەن به تەشقەڵه

(بەشی هەوەڵ)

تەنزی ڕۆحیانەتی شاد

 

ئەمڕۆژانه که مەرگ و میر کوشت و بڕ و داکەوتن و نەخۆشی وەها پەرەی سەندوە که ئیتر مردوو به مردوو ئەڵێ تۆزێ ڕێ چۆڵ کە بۆ منیش.. ترس له مردن زۆربەی خەڵکی کردوەته کون، دەی تا ڕۆحمان شاد نەبوە و فاتێحایەک نەبوە به قوربانمان با ئێمەش تۆزێک پێی ڕابورین.

 

جاران کابرا ئەڕۆشته حەج کفنێکی به ئاوی زەمزم ئاوپرژێن دەکرد و وەسیەتی دەکرد که هەر کات مرد بەو کفنه دایپۆشن و له فڵانه شوێن بینێژن که باوباپیرانی لەوێن. ئەوا تازە کۆرۆنا وەهای کردوە که ئیتر ئەم جۆرە وەسیەتانه باوی نەماوە.. کەس نازانێ کەی لار ئەبیتەوە و کەی ئەتبەن به بیانووی داودەرمان، گەورچیله و دڵ و جەرگەکەت دەردێنن و ئەیفرۆشن و دواتر ئەڵێن نابێ لێی نزیک ببنەوە، خەتەرە.. یەعنی ڤایرۆسی کۆرۆنا وەهای کردوە جاران خەڵکی له مردوو ئەترسان ئێستا له خاوەن مردووش. هەر بۆیه سەرخۆشی بوە به کورته نامەیەک یان کابرا زۆر دەس بنێ له ماڵ خۆیەوە تەلەفۆنێ ئەکات و تەواو.. جا بۆ مردنێکی به پۆز و فیز باشتره تۆیش هەر لەم تۆڕە کۆمەڵایەتییانه هەندێ پۆز کۆ کەیتەوە تا کوو مردنەکەت له سەردەمی دیجیتاڵ و له دونیای ئەنتەرنێتدا به ئاخرین وێرژێنی کەڵه مەرگی مۆدێڕن، ئاپدەیت کرابێت. 

 

وێنەی جوان و قۆز بگره. له خۆتەوە بچۆ لای مل ئەستوورێک، کاربەدەسێ ڕاوەسته گوایه ئەو هاتوە بۆ دیدارت.. یان پارە سەرف بکە با به فۆتۆشاپ ملی تۆ بخەنه جێگا ملی کەسێک که نزیکه لەو.. هەروەها له گەڵ چوار کاناڵی تێلگرامی و یوتیوبی گرێبەست بنووسه که پەخشی راستەوخۆ له نەخۆشی تا مردنت بۆ بگوازنەوە. جیا لەوەش چله و ساڵوەگەڕیت بۆ بگێڕن به هاشتەگی گەرم و گووڕ نەک به خورما و حەڵوای گەرم. پێش مردنت بۆ ئەوەی بزانی پێشوازی له مردنت چۆن ئەکرێ، با دەنگۆیەک بڵاو بکەنەوە گوایە دوایین کۆچت کردوە. جا بۆت دەر ئەکەوێ خەڵکی چۆن ئەتکەن به فس فس پاڵەوان. 

هەوڵ بدە دوایین هەناسەکانت بخە شەو و ڕۆژی جومعه. یەعنی ئەگەر بۆت ئەکرێ هەر هەناسە مەدە که ئەگەر لەو شەووڕۆژەدا بمریت ئیتر نێوەی رێگای ناو و ناوبانگت بڕیوە و خەڵکی بۆیان مسۆگەر ئەبێ که چەندە ڕوو له خوا بوویت که ئەم ڕۆژە موبارەکەت به نەسیب بووە. ئەگەر ناو و ناوبانگی باشت بۆ دەرنەچوو، هەوڵ بدە ناووناتۆرە به جێ بهێڵه. هەر دووکی هەر ناوبانگه..

  

له حیزبەکان با کەس و ناسیاوت هەبێ و لێیان ڕاسپێره هەر کە مردی بتکەن به پاڵەوانی شۆڕش و خەبات و بەردەوام ئەو هاشتەگه گەرم بکەنەوە بۆت: «حەیف ڕۆشتی و ڕزگاری کوردستانت نەبینی!» بەسەرهاتی سەیر و سەمرت لێ باس بکەن گوایه هێری پۆتێرێ بوویت بۆ خۆت.. 

 

ژنان له بیریان نەچێ پێش باوکیان نەمرن ئەگینا مناڵەکانیان له میرات و شت بێ بەش ئەبن. لەو کاتانه بنەماڵەی فوول سووسیالیست دەبنه مەلای دوانزە عیلم و وەک عەشیرەیی خۆیان دەنوێنن. هەر بۆیه بۆ ئەوەی ژنێک له میرات بێبەش بکەن ئەگەر نەخۆش بێ هەوڵ ئەدەن به تەواوی تواناوە بیکوژن، تەنانەت له شێخ و مەشایەخیش کەڵک وەر دەگرن.

هەر کات به ژنێکی نەخۆشیان وت: خوا ئیمانت بدا، ئەوە یەعنی خوا بتکوژێ.. خواوڕاسان کەمپینیک ساز بکە به هاشتەگی: «نا بۆ مردنی زۆرەملی». بخە ڕێگا..

بەڵام ئەگەر چارت نەبوو و ئەبێ هەر پێش باوکت (به دیدار حق بشتابی) ئەوە بزانه که دواتر به پێی شەرع مامەڵه له گەل مناڵەکانت ئەکەن و ئەڵێن که شەرع ئەڵێ ناتکەوێ.. با سووسیالیست و بەرابەری خواز بووبن و کاتی خۆیی هەر به پەت زەوییان به ئەربابەکان بەش کرد بێ.. ئەوە نایخوا، بەرژەوەندی هەموو شتێ دەخوا.. 

 

له کۆتاییدا پێویسته پیپسییەک بۆ خۆم هەڵپچڕم که به قەدەر لوقمانی حەکیم و بگرە بڕێ زیاتر پەند و تەنزم پێیه، تەنانەت تەنزی بڤەش ئەوە تۆزێک خاترم گرتوون جا هیوادارم هەموومان به رووسوورانه و سەردەمیانه بمرین..

 له بەشی دووهەمدا وەسییەتنامەی خۆمتان بۆ ئاشکرا دەکەم. ئێوەش فریا کەون تەشقەڵه بکەن به مردن یان مردن بکەن به تەشقەڵه هەر کامیتان پێکرا..

. 

kurdish# #adnan_honarvar @honarvar18

#عەدنان_هونەروەر #پەیڤ #عدنان_هنرور#کوردستان #کورد #پرسیار #تەنز #طنز #نووسەر#کتاب #پەرتووک #چیرۆک #داستان#طنزیمات #طنزیماتور #شێعر #نویسندە

چارەنووسی «بۆبۆ» گۆڕدرا

Bobo

مێژوو باس لەوە دەکات گوایە ناسرالدین شای ئێران به هۆی خۆشەویستی پڕ له مەکر و ریای ماستاوچییان پەنای به خۆشەویستی پشیلەیەک بردوە که زیاتر لە هەموو ژن و خزمەتکارانی خۆشیویستوە. ئەم پشیلەیە که ناوی «بەبری خان» بوو کاتی مردنی ناسرەدین شای تووشی گێژاوی خەمۆکی کردوە.. ئەو ڕۆژەی که ئێمەش له بۆبۆ جیا بووینەوە و کۆتاییمان هێنا به ژیانی پێنج ساڵەی پێکەوە ژیان، ڕێک خۆم وەک ناسرەدین شا هاته پێش چاو. 

له گەل بۆبۆ بیرەوەری خۆشمان هەیە، زۆر شتی لێوە فێر بووم.. ئەڵبەت تا فێر بووین چۆناوچۆن له یەکتر تێبگەین قیر وتی چەق.. زۆرمان خۆشدەویست، زۆری خۆشدەویستین.. بەڵام له کۆتاییدا ناچار بووین بیسپێرین به بنەماڵەیەکی دیکه. هەرچەند جێگه و ڕێگای ئێستای چەند قات باشترە تا ئەوەی لای ئێمه بوو.. ئێستا له گەل هاوڕیی نۆیی وەک قووڵە ئەسپ و پشیله و له مەزرای ئاوەداندا دەژیەت و ئێمەش بەو شتانه زامی ئەم دابڕانه هەتوان دەکەین.. 

هیوادارم ئەو کەسانەی که خۆیان به ئەشرەفی مەخلووقات دەزانن واز بێنن لەو لووت بەرزییە و تاپڕەکانیان دانێن، دەرزی ژەهراوییان دانێن، واز له زەبر و زەنگ و گڵاو گڵاوێن دژی ئاژەڵان بێنن.. پشیله و سەگ دوو هاوڕێی مرۆڤن که تا مرۆڤ بمێنێ هەر له ژینگەی مرۆڤ دەژیین..

پێویستە بڵێم؛ سەگ و پشیله ئەتوانن کاریگەری تەواوییان هەبێ له سەر شێوازی پەروەردە و هەڵسووکەوتی منداڵان.. باشترین هاوڕێن بۆ منداڵی ساوا و مندالان به جوانترین و نەرم و نیانترین جۆری پەروەردە ئاشنا ئەکەن.. هەرچەندە که خۆشەویستی جوانترین هەستی هاوبەشی مرۆڤ و ئاژەڵانه، بەڵام هاوکات گەورەترین بەڵایە که بزمارەڕێژی دەروون دەکات.. 

له گەل ژیلوان بە کوڵ فرمێسکمان بۆ ئەم دابڕانه داڕشت و به نیسبەت خۆمەوە هەتا بمێنم خۆشەویستیی «بۆبۆ» له بیر ناکەم.

Ich vermisse dich, Bobo 

#hund #dog #kurdish ..

#عەدنان_هونەروەر #پەیڤ #عدنان_هنرور#ئاژەڵ #کورد #پرسیار #تەنز #طنز #نووسەر#کتاب #پەرتووک #چیرۆک #داستان#طنزیمات #طنزیماتور #شێعر #نویسندە

طنز: خدا را شکر که چادریم... عدنان هنرور

خیلی با خودم کلنجار رفتم که چگونه خودم را به نهضت، آرە به نهضت سوادآموزی برسونم؟ حواسم بود که دارم با خودم

 حرف می زنم، نمی دونم چرا چادرم یادم رفت، گفتم میریم جشن تولد، آرە جشن تولد بود. حالا کجاش رو خونده‌ بودم که با یک پیک شراب این گونه سرخوش و با جام بعدی بد مستی می کنم و مجبور می شم شب رو همون جا، آرە همون جا، در خانه‌ی دوستم بمانم. البته بعد اون قر کمری که دادیم فهمیدم که سرم دارە گیج میرە!

صبح که از خونه‌ی دوستم زدم بیرون، اصلا روم نشد که یک چادر از او قرض بگیرم.. راستش اونا زیاد اهل چادر و مقنعه نیستند.. من هم نبودم اما صد بار بهم گیر دادن منو کشوندن حراست و غیرمستقیم حالیم کردن که چرا جوراب نمی پوشم! آخه‌ نمی دونم با چه‌ زبانی به آن ها حالی کنم که به جوراب حساسیت دارم، در ثانی من که در محیطی به تمام معنا زنانه دارم کار می کنم، حالا اگر جواراب نباشه، چه مشکلی پیش میاد. یا بهم گیر دادن که چرا در سر کلاس چادر را از سرم در میارم.؟ از حراست بدتر، نق زدن های بابام بود که هر بار از حراست چیزی می گفتن تا دو هفته‌، سگرمه‌هاش تو هم بود. هی نق می زد دختر فلانی ال و دختر فلانی بل.. اونا رفتن خونه بختشون، دخترای من ترشیدن.. دیگر کاملا تصمیم گرفته‌ بودم که بهانه دست بابام و هم چنین بهانه دست حراست اداره‌ ندم.. 

اما با اون گندی که دیشب به بار آوردە بودم و کاملا جوگیر شده‌ بودم و هی سر می کشیدم و حالیم نبود نمی دونستم چکار کنم. خب حالا اگه هم نمی خوردم بهم می خندیدن.. بالاخره‌ دل رو به دریا زدم و همراه‌ با اشعار خیام دو گیلاس بود نمی دونم دو جام بود زدم بالا و کاملا مخم تعطیل شد. 

حالا درستە که کاملا سرخوش و مست شده‌ بودم، اما دلهره‌ و اضطراب امروز که بایستی برم اداره‌، با این دهن بدبو و بی چادر، تمامی خوشی‌های دیشب را از کله‌ام ربود. نمی دانم چه خاکی به‌ سرم کنم، چادر از کجا گیر بیارم.. دست آخر به سرم زد و گفتم میرم اداره‌ و سر راهم نیز، یک چادر می خرم.. 

 کسی بیدار نشده بود. به آرامی در رو باز کردم و شلخته و پلخته زدم بیرون، چون می دونستم که شلختگی ارزشە و ادارە هم میرم، این بود گفتم حداقل این شانسو واسەی خودم بزارم. هنوز مغازه‌ها باز نشده‌ بودند. بالأخره‌ پیرمردی را پیدا کردم که زود زود اومده‌ بود مغازه‌ و جلوی دکانش را آبپاشی کرده‌ بود و رادیو قدیمیش آهنگی را پخش می‌کرد. بعد از احوالپرسی با حاجی، چادر خواستم. از زیر عینک های زمختش منو ورانداز کرد. ترسیدم. خودمو پس کشیدم. با هزار ته‌ته‌ په‌ته‌، گفتم حاجی! چادر می خوام. حاجی مثل اینکه می خواست خودش را جوان نشان دهد، گفت: حالا چرا داد میزنی؟

حاجی ادامه‌ی صحبت هایش را با لحنی آرام تر و احساسی تر گرفت و گفت چادر خوب دارم، جنس اعلا، مخصوص خانم خوب، خانم خوشکل. حرفشو بریدم و گفتم: حاجی جون دستت درد نکنه، یک چادر آماده‌ بهم بده‌.

  گفت: بفرما عزیزم این هم چادر، اینو که سر بکشی مث فرشته‌ها میشی.

خیلی تعجب کردم این پدرمرد در سن پدربزرگمه چرا با من اینجوری صحبت میکنه! بین ابروهام و روی پیشانیمو چروک کردم. دوزاریش افتاد، فهمید که من از آن زنان و دختران بخت برگشته‌ای نیستم که شب را در پارک و یا در خونه‌ی مردی روز کرده‌ باشم و دم صبحی تا مردم از خواب بیدار نشدن زود بزنم بیرون..

بالأخره‌ چادر رو گرفتم و رفتم اداره‌، همش تو این فکر بودم که خودمو لو ندم و زیاد به کارمندان نزدیک نشم که بوی دهنم رو حس کنن. با خودم می گفتم: خدا را شکر که چادریم. سرمو پایین انداختە بودم که اگه یکی از همکارانو اتفاقی دیدم بفهمه اینجوری سر به زیرم. از همه مهمتر همکاران گزینش و حراست سر و وضع شلختەمو بپسندن. 

تو همین فکرا بودم که خودمو جلوی در بستەی ادارە دیدم، سرایدار داشت شیشەها رو تمیز می‌کرد، ازش پرسیدم آقای حسینی ببخشید، در چرا بستەس؟ 

سلام کرد و گفت: واسە چی؟ چیزی جا گذاشتی اینجا؟ 

گفتم: نه، امروز جلسە داریم همکاران مثل اینکه نیومدن، ساعت همرام نیست. 

!گفت: خدا بد ندە خانم مرادی چیزیتون نیس؟ امروز که جمعەس!