سفــر

سفر

نویسنده‌: سحر رسایی                        مترجم: عدنان هنرور

همه چیز از همان روزی شروع شد که خانمی‌ مهربان گریان و نالان با دو چمدان دستش، وارد شد و پدرم را در آغوش گرفت، یک دل سیر گریه‌ کرد. در اندک زمان کوتاهی معلوم شد که این خانم مهربان مادربزرگ ماست و در جایی دیگر زندگی می‌کند و مدت پنج سالیست که پدرم را ندیده‌ است، از راه‌ قاچاق از ایران به سلیمانی آمده‌ بود.

آن خانم که گویا مادر بزرگمون بود، برایم تعریف می‌کرد که ایشان مادر دوم من هست و در نوزادی همیشه‌ از شیر سینه‌هایش غذا خورده‌ام. چند ساعت از آمدنش نگذشته‌ بود که ساک قشنگش را باز کرد و در گوش من و هر کدام از خواهرانم، یک جفت گوشواره‌ی طلا آویزان کرد. در ابتدا نمی‌توانستم باور کنم که ایشان به راستی مادربزرگ من باشد.

-          مادربزرگ چه معنایی دارد؟!

خدایا چگونه ممکن است که هر کس یک جفت گوشواره‌ در گوشت کند و ادعا کند که مادربزرگ است و من هم بایستی باور می‌کردم.

خواهرانم فورا مادر بزرگ جدید را پذیرفتند، بعدش به کوچه‌ رفتند و با افتخار تمام گوشواره‌هایشان را به دوستانشان نشان دادند و در مورد مادربزرگ جدیدشان حرف‌ها زدند.

در آن موقع من کودک پنج ساله‌ی شلخته‌ای بودم و سرشار از سوالات جورواجور. و هیچ گاه هم کسی نبود که به آن‌ها پاسخی دهد. مادرم همیشه‌ با لباس‌های سیاهش یا برای برادران شهید شده‌اش، و یا برای بخت و اقبال روز خوش ندیده‌اش، زاری می‌کرد. زنی کاملا مهربان، اما ناتوان و عاجز از پاسخ دادن به سوالات عجیب و غریب من بود. پدری که یا در سفر بود و یا دایم الخمر و ناسازگار، در خانه بود. دستی پنهانی همیشه‌ مرا تشویق می‌کرد. نمی‌دانم خدایا آن دست همان دست تو بود یا دستان پدر و مادرم بودند که مدام مرا از سن و سال خودم بیگانه می‌کرد.

من هر روز بیشتر از روزهای قبل سایه‌ای از ناامیدی در انتهای تخیلاتم را حس می‌کردم. حتی شلوارهای سرمه‌ای رنگ و جلیقه‌ها و لباس‌هایی که مریم خانم همسایه‌مان، آن‌ها را با استادی تمام می‌دوخت و با قیمتی بس گران به ما می‌فروخت، در آن‌ها نیز همواره‌ سایه‌ی ناامیدی سایه‌ گستر بود. سوال داشتم، سوالاتی بی جواب و سوال از سرانجام مسائل، ناامیدی و دعواکردن و قول دادن به اینکه دیگه‌ سوالی نخواهم پرسید، سوال از "چرایی"های حاکم بر مسائل، در مورد چیزهای جدیدی که چشم‌های من کمی‌ بزرگ‌تراز حالت عادی آن‌ها را لمس می‌کرد.

مادرم نیز درک نمی‌کرد که دختر زلف کوتاه‌ و گندمگونش، با چشمان پر از سوالات نپرسیده‌اش، چه می‌خواهد و در درون کوچکش چه چیزی را نهان کرده‌ است!

من نیز نمی‌توانستم بفهمم که در بازی‌های کودکانه‌مان، چرا همیشه‌ دوست داشتم نقش مادر داشته‌ باشم، نقش همان مادری که مدام شوهرش با او دعوا می‌کند اما همیشه‌ توان پاسخ دادن به سوالات کودکان شیطنت بازش را داشته‌ باشد.

هنوز هم نتوانستم که درک کنم، زمانی که در دنیای کودکانمان و کودکی که در نقش شوهر پنج ساله‌ام بود وقتی که با من دعوا می‌کرد، راحت می‌توانستم زارزار اشک بریزم. من چرا بدین گونه بار آمده‌ بودم، من مطمئنم که چیزی در درونم می‌گذشت، متفاوت از سایر کودکان. آه چقدر سنگین و وزین بود، چقدر گوشه‌های تاریک و انزوا و تفکر عمیق را دوست داشتم.

پس از سه‌ روز گریه‌ و بهانه‌جویی برای نخوردن غذا، من نیز رام همان خانم مهربان شدم، و با همان مهربانی‌هایش به ما آموخت که او را (دایه‌ ته‌لی)، صدا بزنیم. من قول داده‌ بودم که سفر کنم اما دور یا نزدیک رفتن، زیاد مهم نبود. من سفر و دیدن و شماردن تیرهای چراغ برق کنار جاده‌‌های تازه‌ افتتاح شده‌ برایم جالب بود، که به خودم قول داده‌ بوم، تا شماره‌ در ذهن دارم، شمارش کنم.

مدت دو شبانه‌ روز از راه‌ قاچاق و با سواری اسب در راه بودیم تا به شهری رسیدیم که مریوان نام داشت. مریوان واقعا زیبا و افسونگر و سرسبز بود، همه چیز برایم نو بود. خیابان‌های مریوان به نسبت همان محله‌ای که در سلیمانی در آن جا زندگی می‌کردیم، وسیع‌تر بودند. چقدر برایم لذت آور بود که در ماشینی بنشینی و تا بی‌نهایت سفر کنی و تیرهای چراغ برق تا بی‌نهایت شماره‌، بشماری. هر چیزی برایم زیبا می‌نمود تا زمانی که این سوال مثل باد و برق‌آسا مرا در گردابی فرو برد.

پس کی بر می‌گردیم؟ مادرم کجاست؟ آه‌ چقدر به یاد بوی مادرانه‌ی مادرم افتادم، حتی یاد لباس سیاه جامه‌اش می‌افتادم. من کجا بودم، پس مریم خانم و رنگارنگی لباسهایش چی؟ خواهرانم و عروسک‌های پارچه‌ایشان چی؟ پدرم چی، همان پدر دمدمی ‌مزاجم گاهی خوب و گاهی بد. حالا چه کسی با مادرم گریه کند، زمانی که پدرم مست می‌شد و با او شروع به دعوا و بد و بیراه گفتن می‌کرد؟ حیاتمان کجاست؟ حیات و حوض آب و ماه شکسته‌ شده‌ در آن چی؟ چقدر هوای تیر چراغ برق و کوچه‌ی کثیف و درهم برهممان کرده‌ بودم. هم بازی‌ها و آلونک‌های بچه‌گانه‌‌مان چی شد؟ تمامی ‌چیزهای دلفریب و یا غیر قابل تحمل، اکنون با شنیدن نامشان همچون آلوچه‌ای ترش، دهانم را پر از آب می‌کرد و در عین حال و ناگهان مرا لبریز از سوالات و تخیلات می‌کرد. آن روزها بود که تازه‌ برایم روشن شد که این سفر سرکش، مرا از همه‌ی آن‌ها دور کرده‌ بود. دیگر آن روزگاران تمام شد، روزهای کش رفتن آلوچه‌های ملس از کابینت سبزمان. دیگر سر عروسک‌هایم را چینه نخواهم کرد، کسی شوهر من نخواهد شد. من دیگر هم بازی بچه‌هایی دیگر نخواهم شد. دیگر گذشته‌های پر از هیجان به سر رسید. تنها دوران مالامال از ترس و وحشت و توپ‌باران و هواپیما در پیش رویم بودند.

 با این خیالات خودم، به آرامی‌ و با نوازش کردن عروسک‌های یک هفته‌ پیش، اشکم سرازیر شد. دو دختر با سن و سالی بزرگ‌تر از خودم، کنارم آمدند و یواشکی در گوشم گفتند: ما عمه‌‌های تو هستیم و به من گفتند که می‌توانم با اسم خودشان آن‌ها را صدا بزنم (نرمین و صبا). مرا به سرای تاریک و تقریبا بی انتهایی بردند. مرا نشاندند و صدای خالی کردن چیزهایی گوش‌هایم را نوازش داد. سپس گفتند که چشمانم را محکم ببندم. بعد از اینکه چشمان را گشودم، ای وای این هم رؤیا بود، پس این سفر نیز بخشی از ابتدای این رؤیاست، با خودم گفتم؛ پس صبح فردا با صدای مادرم از خواب بیدار می‌شوم که می‌گوید: عزیزم بلند شو، لنگ ظهره‌.

بسیار خوب.. پس تا جای که جیب‌هایم جا داشته‌ باشد، زاج و منجوق برای (سمر و دریا) می‌برم دیگر آن سوالات عجیب و غریب را هم از مادرم نخواهم پرسید که قادر به پاسخ دادنم نباشد. و دیگر آلوچه‌های خشک را از کابینت سبزمان ور نمی‌دارم. یک عالمه زاج و منجوق‌های رنگین و قشنگ جلوی دستم بودند. آن دخترای خوشکل و خوش لباس، با لباس‌های بنفشه‌ای، به من گفتند که: تا گردنت تاب گردنبد را داشته‌ باشد، می‌توانم گردبند درست کنم و در گردنم بیاویزم و از فردا نیز با آن‌ها می‌توانم بازی کنم. این من بودم که تصمیم می‌گرفتم کدام نوع را می‌خواهم. آن دو دختر نیز منجوق و یاقوت و زاج‌ها را برایم نخ می‌کردند. با خودم می‌گفتم حالا که سفرم تنها یک رؤیاست و همه‌اش تنها یک ساعت است، مگر چه می شد که گردنبندم درازترین گردنبند دنیا باشد. این سفر در واقع رؤیا نبود. چونکه صبح که شد نه اثری از ماه نصف شده‌ را دیدم، نه مادرم را، و نه حتی در رؤیا نیز شلوار برای لباس کوردیم نخریدم، و نه دستم به کابینت سبز رنگمان رسید.

به سبب جنگ میان عراق و ایران، پس از دو سال و نیم، در بعد از ظهری گرم، با کوله‌باری از هدایا، هم چون آن خانمی‌ که روزی ناگهان وارد خانه‌ی ما شد، من نیز لای در حیاتمان را باز کردم و وارد خانه‌ی خودمان شدم. مادرم را با همان لباس‌های مشکی رنگش و در حالی که زیر چشمانش کبود شده‌ بود، دیدم. اندکی از زیبایی‌هایش کم شده‌ بود. من در جای خودم میخ کوب شدم زمانی که مرا در آغوش گرفت، فقط و فقط مرا دو ماچ کرد.

مطمئن بودم زمانی که توانسته‌ باشم پاسخی برای برخی از سوالاتم بیابم، در آن موقع من می‌توانم که سفر طولانیم را شروع کنم در آن موقع از لحظات تنهایی و کم حوصلگی مادرم برایتان خواهم گفت، چون که بعد از دو سال و نیم دوری از او، فقط مرا دو بار بوسید، فقط دوبار، کور شوم اگر دروغ گفته‌ باشم.

استکهلم – 2006

ترجمه/هولیر - 2011

 ......................................................................

توضیح: این داستان در کتاب مجموعه‌ داستان‌های گردآوری شده‌ با نام (غمنوای کوهستان) از انتشارات کانون نویسندگان کورد به چاپ رسیده‌ است.

پهلوان پنبه

پهلوان پنبه

نویسنده‌: جمال بابان                       مترجم: عدنان هنرور

دوستم یک ریز داشت حرف می‌زد، آخر سر گفت:

یارو خود را عقل کل می‌دانست و خیال می‌کرد تنها منتخبی است برای زمین که خدا او را نازل کرده‌ است تا اعتقادات مردم را سر و سامان بخشد و آن ها را راهنمایی و به راه راست هدایت نماید. تا جایی که خود را پیامبر آخر زمان یا مهدی موعود می‌دانست. بسیار خوش اندام و بلند بالا و استخوان محکم بود. هر از چند گاهی خودش را ورانداز می‌کرد و به بازوان و مچ ها و اندامش نگاهی می کرد و بیش از پیش غره‌تر می‌شد. سر و ته حرف ‌هایش این بود که؛ سرانجام آن روز خواهد آمد و همه‌ی مردم به آن ایمان خواهند آورد و تشویشی در دل همگان ایجاد خواهد کرد و باید راستی، مردانگی، بخشش، ایثار، شجاعت، پهلوانی، روزی چهره‌ خودشان را نشان دهند و بالاخره‌ این صفات در میانه‌ی هاله‌ی ابهام سر در می‌آورند و دشت و صحرا را منور می‌سازند.

پهلوان پنبه یا همان احمد آقای خودمان پنجاه سال به بالا سن داشت‌. اما هر وقت سوال سن و سال از او می‌شد، به هیچ وجه از مرز 30 سال حتی یک روز بیشتر هم، به زبان نمی‌آورد. به خاطر اینکه، مردم حرفش را هم باور کنند، هر روز موهای سر و سبیل‌‌هایش را رنگ می‌کرد و روزانه ریشش را از ته می‌زد مبادا موهای سفیدش، چهره‌اش را سیاه کند. مدام با همسرش آمنه خانم مشکل داشت. در واقع همدیگر را تحمل می‌کردند. هر روز سر مسأله‌ی سن و سال با هم کل کل می‌کردند. این یکی می‌گفت: تو هم سن و سال مادرم هستی. و جواب می‌گرفت: تو که به یاد داری من چه‌ روزی به دنیا آمده‌ام. تا این که قناعت می‌کردند به این که هم سن و سال باشند. احمدآقا فورا با خودش می‌گفت: عیب داره‌، من دیگر چرا اجازه‌ دهم، نفهمی‌ مثل این با من یکی به دو کند. برای من شایسته‌ است که بخشش و اغماض داشته‌ باشم، مخصوصا در برابر چنین انسان‌هایی.

سپس دوستم سیگاری روشن کرد و تا نا در بدن داشت، دو سه‌تا، پک محکم زد. و پس از این که دودش را هوا کرد، سر حرفش را گرفت و ادامه‌ داد: احمد آقا، یا همان احمد کچل، مردی بسیار ساده‌لوح و یک دست بود. هر چه را که می‌گفت یا انجام می‌داد، با ذهنیتی پاک و نیتی ذلال بود. بدون حتی ذره‌ای سوء نیت و یا تنگ نظری و یا نظر به هر گونه ضرری برای دیگران. اما دچار بیماری روانی و توهمی‌ شده‌ بود که احساس می‌کرد که اصلاح جهان به وسیله‌ی او باید انجام بگیرد و بس خوب چه میشه‌ کرد؟!

آقا کاملا حالش خوب بود. اما آنچه را که بر سرش می‌آمد، یا بر سر خود و خانواده‌اش می‌آورد و آن‌ها را دچار معضلی به تمام معنا معضل، گرفتار می‌کرد. خدا را خوش نمی‌آید دست جوانمردانه‌اش نیز آن چنان گشاده‌ بود که هم چون باران همه جا را سیراب می‌کرد.

یک دفعه از دوستم پرسیدم: این‌ها همه به جای خودشان، پس چرا بهش می‌گفتند: پهلوان پنبه؟ در پاسخم گفت: در حقیقت احمد کچل در بیشتر رفتار و کار و تلاش‌‌هایش، پهلوانی کامل بود. در شجاعت و نترس بودن و یورش بردن، قهرمانی به تمام معنا بود. اما متأسفانه، چون که مردی ساده‌لوح و خوش نیت بود، در برخی مواقع خیلی ساده‌ خود را به باد کتک و تنبیه می‌سپارد، حتی دست به کارهایی می‌زد که هیچ ارتباطی به او نداشت.

از طرف دیگر، برخی اوقات ایده‌هایی چنان زیبا ارائه می‌داد که همگان را متحیر می‌ساخت. اما بعضی اوقات حرف چنان بیجایی می‌زد که تمامی‌ حرف‌های زیبایش را به زیر سوال می‌برد و مردم را از دور خود دور می‌کرد.

پس از آن که چند بار سرم را به نشان تأیید حرف‌های دوستم جنباندم، ادامه‌ی حرف‌‌هایش را به شیوه‌ی افسار گسیخته‌ ادامه داد و گفت: بیشتر مردم روستا نیز، احمدآقا را به عنوان نماد پاکی پذیرفته‌ بودند. از آنجایی که بسیار بخشنده بود، در کوچه پس کوچه‌های روستا و یا در مسجد از وی تعریف می‌کردند. این حرف و حدیث‌ها هر وقت به گوش احمدآقا می‌رسید، بیش از پیش به خودش می‌بالید و چنان بادی به غب غب می‌زد که غیر قابل وصف بود. اما با این حال در روستا چند نفر آگاه و هوشیار بودند که به خوبی احمدآقا را شناخته‌ بودند و هر از چند گاهی مخش را می‌زدند و صابون به زیر پایش می‌مالیدند و (اکثرا) چنان لیز می‌خورد که داشت گردنش می‌شکست. اما همیشه‌ بخت یاریش می‌کرد.! برای مثال یکی از صدها سرگذشت احمدآقا را برایت نقل می‌کنم تا میزان ساده‌لوحی و دلپاکی او کاملا برایت روشن شود.

روزی از روزها داروغه‌ای به امر یکی از امراء، برای اجرای مأموریت، به روستای "هزارکانی" همان روستایی که احمدآقا در آنجا زندگی می‌کرد؛ آمده‌ بود. اسب داروغه از آن جا که جو و علف بسیار خورده‌ بود، رم کرد. و چهار نعل به دور خودش رقص و جفتک پرانی می‌کرد. افسار و لگامش را پاره‌ کرد و با جفتک پراکنی، با تمام معنا سرکشی کرد. تا جایی که افراد بسیار نترس و با تجربه‌های روستا، زهره‌ ترک شده‌ بودند. چند نفر ماجراجو فرصت را مغتنم شماردند و احمدآقا را تشویق کردند به اینکه پا پیش بگذارد و گفتند اگر به داد این بلا نرسد، کسی را یارای رام کردن این بلا را ندارد. احمدآقا بیش از پیش توان گرفت و دنبال اسب پر توان و با تجربه افتاد. با دنبال کردن اسب، سوراخ سنبه‌ها را از اسب گرفت و سگ‌های روستا هم دنبال هر دو تایشان کرده‌ بودند، پس از یک ساعت و نوش جان کردن چند جفتک و گاز گرفتن سگ‌های روستا که لباس‌های احمدآقا را پاره‌ پوره‌ کرده‌ بودند و حتی چند جایی از بدنش را گاز زده‌ بودند، بالأخره‌ احمدآقا توانست کمندی بر گردن اسب بیاویزد و اسب را رام خود کند.

از دوستم پرسیدم خوب پهلوان پنبه، پس از این غوغا چه بر سرش آمد؟ در جوابم گفت:

نیمه جان شده‌ بود، و حتی دو سه‌ ماهی کاملا در تخت و خواب افتاده‌ بود تا بالأخره‌ زخم‌هایش التیام یافتند. پس از اینکه جانی تازه‌ گرفت، بیش از پیش پر انرژی‌تر و مصمم‌تر از قبل، قهرمان بازی‌هایش را از سر گرفت. چون که کاملا ایمان داشت به اینکه، خدا او را برای راهنمایی و نجات مردم فرستاده‌ است.

پس از اینکه دوستم این سرگذشت را به اتمام رسانید، نگاهی به من انداخت و گفت: نظرت در مورد پهلوان پنبه چیه؟

گفتم: در نظر من انسانی بسیار بزرگ است، چون که هر کاری را با قلبی پاک و ایمانی راسخ انجام می‌دهد. پس از اندک تفکری ادامه‌ دادم که؛ این مرد واقعا بسیار بزرگ‌تر از آن کسانیست که در رودررو، با آقا آقا و جانم جانم، خودشان را ملبس به لباس برادر واقعی و دوست جانی قلمداد می‌کنند اما در غیاب تو با هزاران حرف زشت، تو را مسخره‌ می‌کنند.

فورا دوستم به میان حرف‌هایم پرید و گفت: پس با این حال سرگذشت و داستان‌های زیادی از پهلوان پنبه دارم، اگر خواستی همه را برایت تعریف می‌کنم. گفتم رفتار و اخلاق پهلوان پنبه با این حال و روز خودمان، مرا به یاد دیدگاه‌ها و رفتار (دن کیشوت) می‌اندازد.

گفت: سرگذشت‌های احمدآقا نسبت به ایشان، بسی عجیب‌تر و شگفت انگیزترند. در جوابش گفتم: در فرصتی مناسب برایم تعریف کن بلکه من هم بتوانم همه را به شیوه‌ای داستان‌وار درآورم.

............................................................................

توضیح: این داستان در کتاب مجموعه‌ داستان‌های گردآوری شده‌ با نام(غمنوای کوهستان) از انتشارات کانون نویسندگان کورد به چاپ رسیده‌ است.

Today is 14 March 2012: International Day of Action to Defend Blasphemers and Apostates

Here is more information on the day and contact details where you can send your protests: Countless individuals face threats, imprisonment, and execution because of their criticism of religion and religious authorities. Blasphemy and Apostasy laws as well as uncodified rules imposed by both state and non-state actors aim primarily to restrict thought and expression and limit the rights of Muslims, ex-Muslims and non-Muslims alike.

Such rules exist in a number of countries including Saudi Arabia, Iran, Egypt, Pakistan, Afghanistan, Jordan, Morocco, Turkey, Yemen, Iraq and elsewhere.

On 14 March 2012, we, the undersigned, are calling for simultaneous events and actions in defence of the critics of religion in order to highlight medieval laws and exert pressure to save the lives of the women and men facing execution, imprisonment or threats.

Whilst there are countless people awaiting punishment under these rules and regulations, we are highlighting ten such cases, namely:

-Hamza Kashgari, Saudi Arabia: 23 year old Muslim, charged with blasphemy for tweeting about Mohammad and women’s status

-Alex Aan, Indonesia: 30 year old atheist, charged with blasphemy for saying there is no god on Facebook

-Asia Bibi, Pakistan: 45 year old mother of five, sentenced to death for blasphemy for ‘insulting Mohammad’

-Yousef Nadarkhani, Iran: 34 year old sentenced to death for apostasy for converting to Christianity

-Nabil Karoui, Tunisia: charged with ‘violating sacred values’ for showing the film Persepolis-Saeed Malekpour, Iran: sentenced to death for ‘insulting and desecrating Islam’

-Muhammad Samiullah, Pakistan: 17 year old, charged with blasphemy, for ‘derogatory remarks’ about Mohammad on his exams

-Adel Imam, Egypt: comic actor jailed for three months for ‘insulting Islam’

-Sarwar Penjweni, Iraqi Kurdistan: threatened for researching Islam and Quranic texts.

-Lanja Abdulla, Iraqi Kurdistan: Director of Warvin Foundation for Women Issues threatened at a public meeting for challenging religious authorityThe success of this international day and the very lives of those it hopes to save depend on the intervention of each and every one of us.

We call on groups and individuals to take action on this day by organising a protest or vigil, setting up a table in a city centre, writing a letter, signing a petition, drawing a picture, taking a photo, making a video – anything at all – to highlight these medieval laws and rules, defend free expression and the women and men whose lives are at stake.

You can also register your protests here below:

Saudi Arabia Ministry of Foreign Affairs http://www.mofa.gov.sa/sites/mofaen/MAINCONTACTUS/Pages/ContactGeneral.aspx

Indonesian Ministry of Foreign Affairs E-mail:

http://www.kemlu.go.id/Pages/ContactUs.aspx?l=en

Iranian Ministry of Foreign Affairs:

http://www.mfa.gov.ir/NewsShow.aspx?id=746&menu=87&lang=en

Pakistan Ministry of Foreign Affairs:

http://www.mofa.gov.pk/mfa/pages/comment.aspx

Kurdistan Regional Government-Kurdistan-Iraq

http://www.krg.org/krg_contact.asp?lngnr=12&smap=01000000

Egypt-Ministry of Foreign Affairs:

http://www.mfa.gov.eg/English/Contact_Us/Pages/default.aspx

Tunisia- Ministry of Foreign Affairs

http://www.diplomatie.gov.tn/index.php?id=353&L=2

Initial signatories:

 Houzan Mahmoud, Spokesperson of Organisation of Women’s Freedom in Iraq-UK

 Maryam Namazie, Spokesperson, One Law for All and Equal Rights Now – Organisation against Women’s Discrimination in Iran, UK

Evelyne Accad, Professor Emeritus University of Illinois and Lebanese American University, USA

 Mina Ahadi, International Committee against Stoning, Germany

 Sargul Ahmad, Women Organization in Iraq, Canada

 Mahin Alipour, Director, Equal Rights Now – Organisation against Women’s Discrimination in Iran, Sweden

 Evan Darraji, Writer and Artist, Iraq

 Patty Debonitas, Iran Solidarity, UK

 Deeyah, Music Producer, Norway/USA

 Jani Diylan, Journalist, USA

 Tarek Fatah, Muslim Canadian Council, Canada

 Tahir Gora, Editor and Publisher, Canada

 Laura Guidetti, Feminist Activist (Marea), Italy

 Maria Hagberg, Chairperson of the Network against Honour Related Violence, Sweden/Iraq

 Asos Hardi, Director of Awene newspaper, Kurdistan-Iraq

 Farzaneh Hassan, Writer, Canada

 Marieme Helie Lucas, Secularism is a Women’s Issue, France

Sundas Hoorain, Pakistani Human Rights Lawyer, UK

Abbas Kamil, Unity Against Unemployment in Iraq, Iraq

Monica Lanfranco, Journalist (Marea), Italy

Nahla Mahmoud, Director, Sudan: Non-Religious out loud, Sudanese Humanists Group, UK

Hassan Radwan, Management Committee, Council of Ex-Muslims of Britain, UK

Gita Sahgal, Centre for Secular Space, UK

Nina Sankari, European Feminist Initiative, Poland

Sohaila Sharifi, Women’s Rights Campaigner, UK

Issam Shukri, Defence of Secularism and Civil Rights in Iraq, Canada

Fatou Sow, Women Living Under Muslims Laws, UK

Adnan Honarvar: Writter-Kurdistan

Gona Saeed: Political ad women’s rights activist-UK

Adilah Nasir: Human rights activist- Malaysia

Ciaran MacAoidh: Member of Atheist Ireland

Clara Connolly-London

Christiane Passevant: France

Yacoub abu-bakr: Palestine

Yacov Benyamin

Ha-kohen ben-arieh: Israel

Jason White: USA

Kerri Levine: USA

Jean Beaini: Milton Keynes-UK

Achintha:  Colombo'-Sri lanka

Soheila Dalvand: Canada

Wael Saleem : Riyadh

Deniz Günal:  Melbourne Australia

Christa Rihani Ooms: The Netherlands.

Naima Nash:  Eygptian in UK

Eric swinson:  Morocco

Toyer Khan: South Africa

Cathe Kidd:  U.S.A.

Sawsan Esbaitah: UAE.

Francesc Ferrero Herrera:  Alacant-Spain.

Post your actions and support here or on the Facebook page below.

https://www.facebook.com/#!/groups/306432962752879/

  .....................

 source:1 & 2

14 مارس 2012، روز جهانی دفاع از حقوق مرتدان ومنتقدین دینی

در روز 14 مارس 2012 از سوی برخی از فعالان حقوق بشر و دگراندیشان کمپینی جهانی به اجرا گذاشته‌ می شود. فعالان حقوق بشر طی اعلام اطلاعیه‌ای، ‌ که به زبان های فارسی و عربی و کوردی و انگلیسی در اختیار افکار عمومی قرار گرفته‌ است از تمامی نهادها و شخصیت‌های حقوق بشری خواهانند، که نسبت به محدود کردن آزادی بیان و انتقاد از ادیان، که از طرف سیستم های دینی و با قوانین قرون وسطایی به اجرا در می آیند، صدای اعتراض خود را اعلام نمایند.

متن اطلاعیه‌: 

14 مارس 2012 روز جهانی فعالیت برای دفاع از کسانیست که به سبب کفرگویی و ارتداد از دین در معرض مرگ قرار دارند.

افراد زیادی وجود دارند که با تهدید و یا با حکم زندانی و اعدام مواجه هستند و جرم آن‌ها هم تنها به سبب انتقاد گرفتن از دین و سیستم‌های دینی و یا کفرگویی بوده‌ است.

قوانینی که برای کفرگویی و پشیمان شدن از دین وضع شده‌ است هم‌چنین تمامی قوانین نوشته‌ و یا مکتوب نشده‌ حکومتی و یا ناحکومتی که اعمال می‌شود، تنها با هدف سرکوب افکار و آزادی بیان است و در واقع حقوق اولیه‌ی مسلمانان و مسلمانان سابق و نامسلمانان را محدود می‌سازد.

 ما امضا کنندگان زیر در روز 14 مارس 2012مجموعه‌ای از فعالیت‌های مدنی خود را به انجام می‌رسانیم که هدف اصلی آن دفاع از منتقدین دینی است که با قوانین قرون وسطایی با آن‌ها برخورد می‌شود. و هم چنین ایجاد بستری مناسب برای آزادی زنان و مردانیست که با خطراتی همچون اعدام و زندانی و تهدید روبرو هستند.

از جمله افرادی که بر طبق چنین احکامی، در انتظار اجرای احکامشان هستند، ده‌ مورد را می‌توان تیتروار نام برد: 

-          (حمزه‌ کاشغری)، عربستان سعودی، 23 ساله، ایشان در فضای اجتماعی تویتر در مورد محمد و وضعیت زنان سخن به میان آورده‌ است.http://freethoughtblogs.com/maryamnamazie/2012/02/13/freedom-for-hamza-kashgari/

-          (الکس آن)، اندونزی، ملحد، 30 ساله، ایشان متهم است به کفرگویی و این‌که در فضای اجتماعی فیس بوک بیان کرده‌ است که خدایی وجود ندارد. (لا إله)
http://ex-muslim.org.uk/2012/01/in-defence-of-alex-aan/

-          (آسیه‌ بی‌بی)، پاکستان، 45 ساله، مادر پنج فرزند، حکم اعدام برایش صادر شده‌ است، به تهمت کفرورزیدن و فوش دادن به محمد.

http://www.bbc.co.uk/news/world-south-asia-11930849

-          یوسف ندرخانی، ایران، 34ساله، حکم اعدام برایش صادر شده‌ است به تهمت این که از دین اسلام به دین مسیحیت گرویده‌ است.
http://communities.washingtontimes.com/neighborhood/middle-class-guy/2012/feb/26/iran-lynch-pastor-yousef-nadarkhani-say-nothing-do/

-          (نبیل قروی)، تونس، متهم به "شکستن مقدسات" به خاطر انتشار فیلم پرسپولیس

http://amnesty.org/en/news/tunisia-must-drop-charges-against-tv-boss-over-persepolis-screening-2012-01-20

-          (سعید ملک پور)، ایران، به تهمت توهین به مقدسات اسلامی حکم اعدام برایش صادر شده‌ است.
http://www.thestar.com/news/world/article/1132483--saeed-malekpour-a-canadian-on-iran-s-death-row

-          (محمد سمیع الله)، پاكستان،١٧ ساله، به تهمت ابراز برخی دیدگاه‌های توهین آمیز در برگه‌ی امتحانیش.
http://www.hrw.org/news/2011/02/02/pakistan-drop-blasphemy-charges-against-17-year-old

-          (عادل امام)، مصر، بازیگر کمیدین، حکم زندان سه‌ ماهه به اتهام توهین به مقدسات اسلام.
http://www.guardian.co.uk/world/2012/feb/02/egyptian-comic-adel-imam-jailed-islam

-          (سرور پنجوینی)، کوردستان تحت حاکمیت عراق، تهدید شده‌ است به این که تحقیقاتی را در مورد اسلام و متون قرآنی ارائه کرده‌ است.

http://www.mesop.de/2012/02/01/protect-the-life-of-sarwar-penjweni/

-          (لنجه عبدالله) کوردستان تحت حاکمیت عراق، در یکی از گردهمایی‌ها تهدید شده‌ است به این که در برابر حاکمیت دینی ابراز نظر کرده‌ است. http://www.warvin.org/english.aspx

این روز را برای کسانی که امید به چنین روزی دارند که آن‌ها را محافظت نماید به موفقیتی قطعی تبدیل کنیم، پس همه باهم به چنین اعتراضی بپیوندیم.

ما تمامی گروه‌ها و شخصیتها را جهت کانالیزه‌ کردن اعتراض خویش و رسیدن به بیداری همه جانبه دعوت به همکاری می‌نماییم.

می توانید در هر شهر با ایجاد ایستگاه‌های امضا جمع کنی و یا نوشتن نامه‌های اعتراضی، امضاکردن دادنامه، و یا از طریق کشیدن نقاشی، عکس گرفتن و یا فیلم برداری و بازنمایی قوانین و مقررات قرون وسطایی، به دفاع از آزادی بیان و دفاع از چنین زنان و مردانی که زندگیشان با خطر مرگ روبرو شده‌ است، بپردازید.

تمامی فعالیتها را در صفحه‌ای در فیس بوک انسجام داده‌ایم:
https://www.facebook.com/groups/306432962752879/permalink/306434336086075/

امضاکنندگان اولیه:

هوزان محمود، سخنگوی انجمن آزادی زنان در عراق، مقیم بریتانیا

مریم نمازی، سخنگوی انجمن "یک قانون برای همه، یکسانی در حقوق امروزی " مدافع حقوق زنان در ایران، مقیم بریتانیا.

ایولین عقاد پرفسور افتخاری دانشگاه ایلینو و دانشگاه لبنانی – امریکایی در ایالت متحده‌ی آمریکا

مینا ا‌حدی، سرپرست هیأت بین المللی علیه سنگسار.

مهین علیپور، مدیر انجمن "حقوق برابر کنونی" فعال علیه‌ تبعیض جنسیتی در ایران، مقیم سوید

ایفان دراجی، نویسنده‌ و هنرمند، عراق

پاتی دیبوتاس، مدیر همکاری‌های ایران، مقیم بریتانیا.

دییا، موزیسین، نروژ/ ایالت متحده‌ی آمریکا

جان دیلان، روزنامه‌نگار، ایالت متحده‌ی آمریکا

طارق فتح، انجمن کانادایی اسلامی، کانادا

طاهر گورا، ادیتور و ناشر، کانادا

لاورا گویدیتی، فعال فمینیسم، روزنامه‌نگار در روزنامه‌ی فمینستی (ماریا)، ایتالیا

ماریا هاگبری، سرپرست شبکه‌ی مرتبط با خشونت به بهانه‌ی شرف، سوید/عراق

آسوس هردی، مدیرمسوول روزنامه‌ی آینه، کوردستان تحت حاکمیت عراق

فرزانه حسن، نویسنده‌، کانادا

ماریام هیلی لوکاس، مدیر"مدرنیته‌ چاره‌ای برای زنان"، فرانسه

سندس هوریان، حقوقدان پاکستانی، مقیم بریتانیا.

منیکا لانفرانکو، روزنامه‌نگار در روزنامه‌ی ماریا، ایتالیا

نهله محمود، مدیر موسسه‌ی "نادینی با صدای رسا هستیم" گروه‌ انسانگریان سودانی، مقیم بریتانیا.

حسن رضوان، مدیر اجرایی انجمن مسلمانان سابق در بریتانیا.

نینا سنکری، مدیر "مقدمات فمینیستی اروپایی" لهستان

سهیلا شریفی، مدافع حقوق زنان، مقیم بریتانیا.

عصام شکری، مدافع مدرنیته‌ و حقوق مدنی در عراق، کانادا.

سرگل احمد، انجمن آزادی زنان در عراق، کانادا

عباس کامل، اتحادیه‌ی علیه‌ بیکاری در عراق

گیتا سهگل، موسسه‌ی فضای مدرن CSS ، مقیم بریتانیا.

فتو سو، شبکه‌ی زنانی که در سایه‌ی اسلام می‌زیند (WLUML)،مقیم بریتانیا.

کلارا کونلی، لندن

عادله ناصر، فعال حقوق بشر، مالزی.

کیران ماکاویی، عضو جمعیت "ایرلندی‌های آتیست"

کریستیان پاسیوانت، فرانسه

یعقوب ابوبکر، فلسطین

یاکوف بنیامین هاكوهین بن آرییه، ، اسرائیل

جیسون وایت، ایالت متحده‌ی آمریکا

کیری لیون، ایالت متحده‌ی آمریکا

جان بیانی، میلتون کینس، بریتانیا

ساچینتا، سریلانکا

سهیلا دلوند، کانادا

وائیل سلیم، ریاض

دنیز گونال، ملبورن، استرالیا

کریستا ریحانی اومس، هلند

نعیمه ناش، مصر، مقیم بریتانیا

ایریک سوینسون، مراکش

تویر خان، آفریقای جنوبی

کیث کید، ایالت متحده‌ی آمریکا

سوسن اسبیته‌، امارات متحده‌ی عربی

فرانسیس فریرو هیریرا، آلاکانت، اسپانیا

نانسی هولوهان، ایالت متحده‌ی آمریکا

فیصل سعید المطر، جنبش انسانگرایی مدرن جهانی (GSHM)

آماده‌ سازی اذهان عمومی برای اعدام دو جوان کورد..

پرونده‌ای سنگین، ٣١ ماه شکنجه‌ و آزار و اذیت، تهدید به شکنجه‌ی جنسی، اعتراف گیری از طریق شبکه‌ی پرس تی‌وی، تمامی این‌ها حکایت از سناریویی دارد برای اجرای حکم اعدام دو جوان کورد!

همزمان با اعتراض فعالان و نهادهای حقوق بشر از سراسر جهان نسبت به این حکم، رسانه‌های جمهوری اسلامی با سناریوسازی و آماده‌ سازی اذهان عمومی و این‌که مبادا شهروندان نسبت به اجرای این حکم از خود واکنش نشان دهند، لذا مرحله‌ی دوم برای اجرایی کردن این حکم را با انتشار اخباری در سایت‌ها و روزنامه‌ها، آغاز کرده‌ است و تماما در تلاش هستند تا اذهان عمومی را برای اجرای این حکم آماده‌ سازند.

این موج آرام سازی مردم در ابتدا با خبرگزاری و با سایت مهر آغاز شد تا به روزنامه‌ی اطلاعــات رسید. تمامی تلاش‌های رسانه‌های جمهوری اسلامی حکایت از این دارد که با بازی دادن کلمات بار دیگر دو جوان کورد را قربانی بحران‌ها و ایده‌های شوم خود سازند.

فعالان و نهادهای حقوق بشری! "زانیار و لقمان مرادی" چشم به راه‌ همت شما هستند.

.............

پی نوشت: این مطلب پیشتر در این سایت‌ها منتشر شده‌ است: بیانی، سازمان حقوق بشر کورد،  کوردانه