حلبچه، زخمی بر پیکرەی انسانیت

در تاریخ ١٦.٠٣.١٩٨٨ ارتش بعث عراق به بهانەی تجاوز ایران به خاک عراق با حملات هوایی نزدیک به ٥٠٠٠ نفر از اهالی شهر کوردنشین حلبچه را با گازهای شیمیایی کشت. 
این حمله که به بهانەی بازپس گیری حلبچه صورت گرفت، نیروهای ایرانی کاملا از آن خبر داشتند تا جایی که حتی یک پاسدار ایرانی بر اثر گازهای شیمیایی کشته نشد. 
ظرف چند ساعت بانکهای حلبچه، طلافروشی ها، مکانهای قیمتی توسط نیروهای ایرانی غارت شدند. کودکان زیادی توسط پاسداران به شهرهای ایران آوردە شدند و آنها را به فرزند خواندگی به خانوادەهایی سپردند تا پروسەی آسمیلاسیون را بیشتر ترویج دهند. هر چند این کودکان کاملا بیگانه از سرزمین اجدادیشان، سالیان مدیدی به درازا کشید که خانوادەهای خود را دوباره در حلبچه پیدا کنند، اما مادر و کودک آن روزها، امروز دیگر زبان همدیگر رو هم نمی فهمیدند.
ایران حلبچه ویران شده را با هزاران کشته و زخمی رها کرد و سیل بازماندگان در ایران آواره شدند. صلیب سرخ جهانی و نهادهای حقوق بشری از آوارگان حمایت می کردند اما از آب گل آلود ماهی گرفتن مال ایران بود. ایران توانست گروەهای تندرو اسلامگرایی چون جندالاسلام و حرکەالآسلامی را کاملا زیر چتر خود بپروراند. کودکانی که مجبور به یادگیری زبانی دیگر در کشوری دیگر شدند پس از بازگشت به حلبچه آنتن ماهوارە و گوش شنوایشان را آهنگ های ایرانی و احکام و احادیث آخوندهایی پر می کرد که حتی کارشناسی کردن ورزش و اقتصاد را در دست داشند. 
صدام پنج هزار نفر را در حلبچه کشت و تمام. ایران چندین نسل را قربانی ایدئولوژی و صدور انقلابش کرد. 
امروزه یادوارەی حلبچه و انفال، رمزیست برای ماندگاری هویت ملی کورد.

عکس مربوط به سال ٢٠٠٧ است.
ـ.ـ