شوخی با دامنەی سعدی شیرازی

منّت انترنت را عز وجل که گردش در آن موجب قربتست و به شکر اندرش مزید نعمت. هر لایک و کامنتی که فرو می رود ممدّ حیاتست و چون بر آید مفرّح ذات. پس در هر لایک و کامنتی دو نعمت موجودست و بر هر لایک و کامنتی شکری واجب.

از دست و زبان که برآید 

کز عهده شکرش به در آید

بنده همان به که ز تقصیر خویش 

در این وادی دات کام‌جویی، پز زند

ورنه سزاوار لایک جوییش 

کس نتواند که به جای آورد

باران رحمت بی حساب عنترنت، همه را رسیده و خوان نعمت بی دریغش همه جا کشیده، پرده‌ی ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفه روزی به خطای منکر نبرد.

ای دامنه‌ی همه‌ی دات‌ها،  که از سرور غیب 

گبر و ترسا وظیفه خور داری

دوستان را کجا کنی محروم 

تو که با معشوق  این نظر داری

القصه..،

 اپل و گالکسی و ماکروسافت در کارند 

تا تو لایک و کامنتی به کف آریّ و به غفلت نخوری

فیس و گاگول و انستا و تویت، همه از بهر تو سرگشته و فرمان بردار 

شرط انصاف نباشد که تو لایک و کامنتی ببری و به تنها بخوری

عدنان هنرور

...................................................................

پاورقیه: این متن با الهام از دیباچه‌ی گلستان سعدی در روز والنتاین (روز عشاق مجازی) چاشنی طنز را  در آن اشتراک گذاری کرده‌ام، تا بلکه به روزآوری بوده باشد.